سیستم های کنترل ظرفیت چیلر تراکمی

        ظرفیت سیستم های حرارتی و برودتی برای جبران تلفات بار در بدترین شرایط محاسبه انتخاب و طراحی می‌شود. تلفات حرارتی در طی یک شبانه روز، و روز های مختلف سال، برای ساعات مختلف متفاوت است. از این رو در ساعات مختلف شبانه روز، و روز های مختلف سال ظرفیت سیستم تغییر می‌کند. در این مقاله به روش های کنترل ظرفیت در سیستم های تبرید می‌پردازیم. کنترل ظرفیت و روش های آن از موارد مهم و حیاتی یک سیکل تبرید اصولی است. کنترل ظرفیت صحیح به جلوگیری از هدر رفت انرژی کمک می‌کند. تمرکز این مقاله، کنترل ظرفیت کمپرسور در سیستم های برودتی است. البته در این مقاله به کنترل ظرفیت سیستم های جذبی نیز اشاره ای مختصر می‌شود.

کنترل ظرفیت سیستم های برودتی

       طراح سیستم های برودتی همیشه یک ضریب اطمینان برای سیستم در نظر می‌گیرد. معمولا طراحان ظرفیت سیستم را چند درصد بیشتر از ساعت پیک بار در گرم ترین روز سال محاسبه می‌کنند. در بار های جزئی سیکل تبرید، ما به تمام توان سیستم نیاز نداریم. روش های مختلفی جهت کنترل ظرفیت سیستم های برودتی پیش بینی شده است. طراحان و سازندگان مختلف ممکن است بنا به شرایط از یک یا چند روش کنترل ظرفیت استفاده کنند.

       روش های گوناگونی در کنترل ظرفیت چیلر و سیستم های برودتی استفاده می‌شود. روش های کنترل ظرفیت سیستم های برودتی بستگی به نوع دستگاه و سیستم دارد.استفاده از کمپرسور های بیشتر و به کار گیری‌ آنها به صورت موازی یکی از این روش ها است. کنترل ظرفیت با کنترل روشن و خاموش شدن تعداد کمپرسور و همچنین استفاده از چیلر های ماژولار از انواع دیگر روش های کنترل ظرفیت چیلر هستند. کمپرسور های دیجیتال اسکرال، بای پس گاز داغ، آنلودر سیلندر و استفاده از درایو های دور متغیر از انواع دیگر این روش ها می‌باشند.

لزوم کنترل ظرفیت کمپرسور

       ظرفیت کمپرسور با حجم مبرد تبخیر شده ای که می‌تواند در یک بازه زمانی معین فشرده کند، تعریف می‌شود. چرا کمپرسور به روشی برای کنترل ظرفیت نیاز دارد؟در پاسخ به این سوال می‌توان گفت برای اینکه بتواند با بار در حال تغییر سیستم مطابقت و سازگاری کامل داشته باشد. خاموش و روشن شدن بیش از حد کمپرسور، برای کنترل ظرفیت چیلر موجب آسیب به کمپرسور می‌شود. این عمل می‌تواند خسارات فراوانی به بار بیاورد. معمولا تولید کنندگان کمپرسور، میزان خاموش و روشن شدن مجاز یک کمپرسور در ساعت را بیان می‌کنند.

کنترل ظرفیت کمپرسور رفت و برگشتی

       کنترل ظرفیت کمپرسور سیلندر پیستونی برای اکثر کمپرسور های بزرگ صورت می‌گیرد. معمولا عمده کمپرسور های بالای 10 تن یا 35 کیلووات مجهز به آنلودر هستند. برای کنترل ظرفیت کمپرسور رفت و برگشتی روش های مختلفی وجود دارد. هر سیستم را بنا به تناسب نوع کمپرسور و ساختار اصلی قسمت های مکانیکی آن به یکی از روش های زیر کنترل ظرفیت می‌کنند:

• استفاده از درایو های دور متغیر: در این روش از تغییر سرعت و دور کمپرسور جهت کنترل ظرفیت استفاده می‌شود. در موتورهای الکتریکی با تغییر فرکانس، دور موتور تغییر می‌کند. از این روش به منظور کنترل ظرفیت کمپرسور استفاده می‌شود. جهت کنترل ظرفیت کمپرسور های رفت و برگشتی به این شیوه، از درایو های فرکانس متغیر (VFD) استفاده می‌شود.

• استفاده از شیر برقی بای پس دیسشارژ: در کمپرسور هایی که دارای چندین سیلندر هستند کنترل ظرفیت کمپرسور با بی بار کردن سیلندر کمپرسور انجام می‌شود. در این روش دو تا و یا چند سیلندر از سیلندر های کمپرسور بی بار می‌شوند. بی باری سیلندر کمپرسور به روش های مختلفی انجام می‌شود. بای پس گاز دیسشارژ سیلندر به قسمت مکش یکی از این روش ها است. فرض کنیم دمای هوا و یا آب عبوری از اواپراتور کاهش می‌یابد. در این زمان ترموستات چند مرحله ای سیگنالی را به شیر برقی مدار بای پس گاز داغ می‌فرستد. این فرمان موجب باز شدن مسیر عبور گاز سیلندر به قسمت مکش می‌گردد. در برخی از کمپرسور ها بای پس گاز داغ در سر سیلندر انجام می‌شود.

• باز نگه داشتن هیدرولیکی سوپاپ مکش: روش دیگری که برای کنترل ظرفیت کمپرسور رفت و برگشتی استفاده می‌شود، باز نگه داشتن سوپاپ مکش کمپرسور است. در این روش سوپاپ دو یا چند سیلندر از کمپرسور به صورت هیدرولیکی باز نگه داشته می‌شود. این عمل با استفاده از فشار پمپ روغن انجام می‌شود. در این نوع کنترل ظرفیت کمپرسور، از خروجی پمپ روغن یک لوله به بی بار کننده (آنلودر کمپرسور) متصل است. در این مسیر یک شیر برقی معمولا بسته (NC) قرار دارد. وقتی دمای هوا یا آب عبوری از کویل اواپراتور کاهش پیدا کند ترموستات آب یا هوای برگشتی به شیر برقی فرمان می‌دهد. با فرمان ترموستات، شیر برقی مسیر روغن را باز کرده و فشار روغن به زیر سوپاپ های مکش کمپرسور منتقل می‌شود. این کار در آنلودر کمپرسور سیلندر پیستونی، سوپاپ مکش را باز نگه می‌دارد. با باز شدن سوپاپ مکش، گاز مبرد مکیده شده به داخل سیلندر در مرحله تراکم متراکم نمی‌شود. در این مرحله گاز مبرد به قسمت مکش کمپرسور بر می‌گردد. به طور مثال این روش در بعضی از کمپرسور های رفت و برگشتی ویتلر به کار می‌رفت.

• باز نگه داشتن نیوماتیکی سوپاپ مکش: یکی دیگر از روش های باز نگه داشتن سوپاپ مکش کمپرسور رفت و برگشتی، استفاده از گاز مبرد است. در این روش بی باری کمپرسور، با استفاده از گاز خروجی از کمپرسور، سوپاپ مکش بی بار می‌شود. مشابه روش قبل، در این روش نیز ترموستات فرمان باز شدن یک شیر برقی را می‌دهد. با باز شدن شیر برقی در آنلودر کمپرسور رفت و برگشتی، فشار گاز خروجی از کمپرسور، به پشت پیستون آنلودر وارد می‌شود. با حرکت این پیستون، سوپاپ مکش باز شده و کمپرسور عمل تراکم را انجام نمی‌دهد. پس از قطع شدن شیر برقی هر سیلندر، کمپرسور مجددا به حالت عادی باز می‌گردد.

• بستن راه ورود گاز به سیلندر: در این روش با استفاده از یک کنترل کننده، زمانی که دمای آب یا هوای عبوری از اواپراتور، کاهش می‌یابد یک سیگنال به سمت شیر برقی فرستاده می‌شود. با این فرمان به شیر برقی، شیر برقی آنلودر کمپرسور باز می‌شود. با باز شدن شیر برقی آنلودر، مسیر گاز خروجی کمپرسور به سمت یک پیستون باز می‌شود. با فشار گاز دیسشارژ پیستون مسیر ورودی گاز سیلندر را می‌بندد. در این حالت، با حرکت پیستون داخل سیلندر، چون گاز ورودی وجود ندارد، تراکم در سیلندر انجام نمی‌شود.

• استفاده از چند کمپرسور موازی: یکی از روش های مرسوم کنترل ظرفیت در سیستم های برودتی، استفاده از چند کمپرسور موازی است. این روش در مورد بی باری کمپرسور سیلندر پیستونی نیز صدق می‌کند. در این روش یک کنترلر چند مرحله ای، بنا به بار برودتی دستگاه دستور روشن و خاموش شدن کمپرسور ها را می‌دهد. در گذشته از کنترل فشار کم یز به این منظور استفاده می‌شد. به این صورت که فشار قطع در لو پرشر سوئیچ برای هر کمپرسور متفاوت تنظیم می‌شود. به این صورت، با کاهش دمای اواپراتور، فشار مکش هم کم می‌شود. در هر مرحله کاهش فشار، یک کمپرسور از مدار خارج می‌شود. مسلما با افزایش بار برودتی و افزایش فشار اواپراتور نیز کمپرسور ها یکی یکی وارد مدار می‌شوند.

       هر یک از روش های بی باری کمپرسور سیلندر پیستونی دارای مزایا و معایب خاص خود است. به طور مثال در روش بای پس گاز خروجی، دمای گاز ورودی به کمپرسور افزایش پیدا می‌کند. به این خاطر دمای سیم پیچ بالا می‌رود. روش های بی باری سیلندر در کمپرسور ها، آنلودینگ نیز خوانده می‌شوند.

مثال کنترل ظرفیت کمپرسور سیلندر پیستونی

       یک کمپرسور 35 تن نامی یا 105 کیلووات 6 سیلندر را در نظر بگیرید. سیلندر های این کمپرسور به صورت دوتایی در پاسخ به تغییرات بار کنترل می‌شوند. کنترل ظرفیت در این کمپرسور توسط آنلودر سیلندر انجام می‌شود. به این طریق این کمپرسور می‌تواند با هر شش سیلندر، با چهار سیلندر و یا با تنها دو سیلندر کار کند.

آنلودینگ کمپرسور

       مطابق شکل در نقطه A کمپرسور با تمام ظرفیت و دمای ساکشن 7.2 درجه سانتی گراد در حال کار است. با کاهش بار برودتی سیستم، دمای ساکشن به حدود 4.5 درجه سانتی گراد در نقطه B کاهش می‌یابد. به واسطه آنلودر سیلندر در کمپرسور، دو سینلدر بی بار می‌شوند. اکنون کمپرسور با ظرفیت 19 تن تبرید یا 109 کیلووات کار می‌کند. (نقطه C). با کاهش بیشتر دمای اواپراتور، ظرفیت و دمای ساکشن تا نقطه D کاهش می‌یابد. کنترل دستگاه، دستور آنلودینگ دو سیلندر دیگر را صادر می‌کند. اکنون در نقطه E کمپرسور تنها با دو سیلندر و ظرفیت 9.5 تن یا 33.4 کیلووات کار می‌کند. با کارکرد بیشتر کمپرسور دمای ساکشن به کمترین حد تنظیم شده در نقطه F می رسد (2.2- سانتی گراد). در این نقطه کمپرسور خاموش می‌شود.

       کمترین ظرفیت کمپرسور در مثال بالا، 7 تن تبرید معادل 24.6 کیلولوات است. کمپرسور ذکر شده در مثال بالا می‌تواند در بازه 7 تا 31 تن تبرید کار کند.

کارکرد متناوب کمپرسور در کنترل ظرفیت کمپرسور رفت و برگشتی

       نمودار کنترل ظرفیت در سیستم هایی که برای کاربری تهویه مطبوع ساخته می‌شوند اندکی متفاوت است. در این سیستم ها عمدتا بار برودتی در فواصل زمانی مختلف به صورت جزئی تغییر می‌کند. در این مثال با کمپرسور 31 تن تبرید مشابه مثال قبل، فرض کنید بار سیستم حدود 25 تن تبرید است. این کمپرسور با کارکرد 6 سیلندر در کمترین حالت 28 تن تبرید، و با کارکرد 4 سیلندر در بیشترین حالت 22 تن تبرید را تامین می‌کند. بنابر این کمپرسور بار دقیق برودتی را نمی‌تواند تامین کند. در این این شرایط، آنلودر کمپرسور به شرح زیر عمل می‌کند.

       در پاسخ به بار برودتی، ابتدا کمپرسور با تمام ظرفیت و شش سیلندر کار می‌کند. با کارکرد کمپرسور با ظرفی 31 تن تبرید، دمای اواپراتور کاهش می‌یابد. دمای اواپراتو تا حد 4.4 درجه سانتی گراد در نقطه B کاهش می‌یابد. اکنون آنلودر کمپرسور با فرمان از کنترلر دستگاه، دو سیلندر را بی بار می‌کند(نقطه C). اکنون ظرفیت کمپرسور به 19 تن یا 66.8 کیلووات کاهش پیدا کرده است. در نتیجه این کاهش ظرفیت برودتی دستگاه، دمای ساکشن مجددا افزایش می‌یابد. دمای ساکشن به حدود 7.2 درجه سانتی گراد در نقطه D می‌رسد. در این نقطه کمپرسور 22 تن تبرید را تامین می‌کند. افزایش دمای ساکشن موجب غیر فعال شدن آنلودر سیلندر های 5 و 6 کمپرسور می‌شود. اکنون مجددا کمپرسور در ظرفیت 31 تن کار می‌کند.

       تناوب بین مراحل بارگذاری و آنلودینگ در شرایط عادی به کمپرسور آسیبی نمی‌رساند. تنها در یک زمان است که کمپرسور آسیب می‌بیند. آن هم وقتی است که بار برودتی بین خاموش شدن و روشن بودن با دو سیلندر تامین می‌شود. معمولا کمپرسور های سایز بالا، در روشن و خاموش شدن زیاد، آسیب مکانیکی می‌بینند.

کنترل ظرفیت در کمپرسور گریز از مرکز (سانتریفیوژ)

       کمپرسور های سانتریفیوژ نیز از سیستم های آنلودر کمپرسور بهره می‌برند. فرایند های بی باری کمپرسور سانتریفیوژ اندکی متفاوت اند. معمولا از دو روش جهت بی باری کمپرسوسر سانتریفیوز استفاده می‌شود. این دو روش عبارتند از:

• تغییر سرعت روتور کمپرسور: سرعت روتور در کمپرسور های سانتریفیوژ به روش های مختلفی تغییر می‌کند. سرعت روتور را می‌توان با کلاچ های مغناتیسی یا هیدرولیکی که بین محرک و گیربکس نصب می‌شوند، تغییر داد. این روش معمولا برای کمپرسور های سانتریفیوژی که از توربین گاز به عنوان محرک استفاده می‌کنند به کار می‌رود. به طور مثال با کاهش 12 درصدی سرعت روتور، ظرفیت کمپرسور تا 50 درصد کاهش پیدا می‌کند.

• کنترل فرکانس موتور کمپرسور: در این روش با استفاده از درایور های تغییر فرکانس(VFD) دور موتور تغییر می‌کند. تغییرات دور موتور همانطور که گفته شد موجب کنترل ظرفیت کمپرسور سانتریفیوژ می‌شود.

• استفاده از پره های متحرک ورودی (Guide vane): یکی دیگر از روش های مرسوم کنترل ظرفیت کمپرسور سانتریفیوژ استفاده از پره های متحرک در ورودی کمپرسور است. در این روش با تغییر جهت جریان مبرد و کاهش دبی مبرد ورودی، کنترل ظرفیت کمپرسور صورت می‌گیرد. تغییر جهت جریان گاز ورودی، موجب ایجاد جریان های توربولانس می‌شود. با بسته شدن پره های ورودی و افزایش توربولانس، تغییر ظرفیت کمپرسور انجام می‌شود. تغییر زاویه این پره ها توسط یک موتور متصل به لینکیج صورت می‌گیرد. این موتور با فنر برگشت، در صورت خاموش شدن کمپرسور، پره ها را به حالت بسته قرار می‌دهد. در این حالت در هنگام استارت کمپرسور، کمپرسور بدون بار راه اندازی می‌شود.

تشریح کنترل ظرفیت کمپرسور سانتریفیوژ

       همانطور که در تصویر مشاهده می‌کنید، فرض کنید بار برودتی سیستم ابتدا در نقطه A قرار دارد. در این حالت، زاویه پره ها ورودی به کمپرسور 90 درجه است. اکنون دمای ساکشن و ظرفیت سیستم تا نقطه B کاهش می‌یابد. جهت کنترل ظرفیت، زاویه پره های ورودی به کمپرسور به صورت مرحله ای کم می‌شود. بعد از آن تا دمای تنظیم شده دستگاه، کاهش ظرفیت کمپرسور صورت می‌گیرد. در انتخاب زوایا و اختلاف فشار، همانطور که در تصویر پیداست، باید به منطقه سرج توجه ویژه ای کرد. ورود شرایط کارکرد کمپرسور به منطقه سرج، موجب واماندگی و از کار افتادن کمپرسور می‌شود.

کنترل ظرفیت کمپرسور اسکرو

       کنترل ظرفیت کمپرسور اسکرو معمولا توسط یک شیر لغزان (slide valve) صورت می‌گیرد. در بسیاری از کمپرسور های اسکرو یک شیر کشویی لغزان یا اسلایدینگ ولو قرار دارد. این شیر کشویی توسط یک پیستون هیدرولیکی که روی کمپرسور نصب شده است، عمل می‌کند. پیستون به وسیله روغن کمپرسور، با فشار پمپ روغن، جابه جا می‌شود. در حالت کارکرد کمپرسور با تمام ظرفیت، شیر لغزان بسته است. با کاهش بار برودتی، شیر لغزان به سمت باز شدن حرکت می‌کند. قرار گیری شیر لغزان در نقاطی که به سمت باز شدن شیر می‌روند، موجب بای پس شدن گاز مبرد می‌شود. در این حالت شیر لغزان اجازه نمی‌دهد که گاز، تمام مسیر روتور های کمپرسور اسکرو را طی کند.

       کنترل ظرفیت کمپرسور اسکرو معمولا به صورت پله های 1/4 انجام می‌شود. در این صورت از چهار شیر برقی که هر کدام 25 درصد ظرفیت را کنترل می‌کنند، استفاده می‌شود. در برخی از مدل ها از دو شیر برقی جهت کنترل ظرفیت کمپرسور اسکرو استفاده می‌شود. در این کمپرسور ها، منطق کنترل ظرفیت کمپرسور اسکرو، غیر پله ای است.

      در برنامه ریزی منطق برقی و کنترل ظرفیت کمپرسور اسکرو مواردی را باید در نظر گرفت. مثلا باید توجه داشت که کارکرد طولانی مدت کمپرسور اسکرو در حالت 25 یا 33 درصد بار، توصیه نمی‌شود. در حقیقت استفاده از اسلاید ولو در بار های جزئی در مدت طولانی، موجب آسیب به کمپرسور می‌شود.

       در کمپرسور های اسکرو، در هنگام راه اندازی کمپرسور شیر لغزان در حالت باز قرار می‌گیرد. در این حالت با کاهش ظرفیت کمپرسور در استارت، آمپر استارت کمپرسور کاهش می‌یابد.

کنترل ظرفیت کمپرسور اسکرال

در کنترل ظرفیت کمپرسور اسکرال معمولا به سه روش صورت می‌پذیرد:

• تغییر دور با استفاده از درایو: در برخی از کمپرسور های اسکرال، از درایو های تغییر دور موتور، جهت کنترل ظرفیت کمپرسور اسکرال انجام می‌شود. در این موارد سرعت چرخش روتور کمپرسور های اسکرال با تغییر ظرفیت کمپرسور، تغییر می‌کند. این روش کنترل ظرفیت کمپرسور اسکرال، موجب کاهش مصرف انرژی، افزایش بهره وری و عملکرد بدون نویز دستگاه می‌شود. باید توجه داشت در این روش کنترل ظرفیت کمپرسور، باید به بازگشت طبیعی روغن به کمپرسور توجه کرد. در کارکرد با بار برودتی پایین کمپرسور اسکرال کنترل شده با درایو، راندمان بالاتری نسبت به کمپرسور دیجیتال دارد. در این حالت IEER این نوع کمپرسور بین 30 تا 50 درصد از کمپرسور دیجیتال بالاتر است.

• کمپرسور اسکرال دیجیتال: در کمپرسور اسکرال دیجیتال، کنترل ظرفیت کمپرسور توسط یک شیر برقی انجام می‌شود. در این مدل کنترل ظرفیت کمپرسور به واسطه فاصله حدود 1 میلیمتری بین دو حلزونی انجام می‌شود. در این کمپرسور ها با فرمان شیر برقی، گاز فشار بالا در کمپرسور، بین دو حلزونی فاصله می‌اندازد. به این طریق تراکم صورت نمی‌گیرد و موجب بی باری کمپرسور می‌شود. بازگشت روغن در این روش کنترل ظرفیت، کاملا نرمال بوده و نگرانی ای از این بابت به وجود نخواهد آمد. در مقایسه با استفاده از درایو جهت کترل ظرفیت کمپرسور اسکرال، نویز کمپرسور اسکرال دیجیتال بیشتر است. جهت مطالعه بیشتر در مورد کمپرسور های اسکرال دیجیتال می‌توانید به مطلب کمپرسور اسکرال کوپلند مراجعه کنید.

• استفاده از چند کمپرسور موازی: در کمپرسور های اسکرال نیز، انتخاب کمپرسور با ظرفیت های پایین تر از بار برودتی مرسوم است. استفاده از چند کمپرسور موازی، می‌تواند برای کنترل ظرفیت سیستم استفاده شود. این نوع کنترل ظرفیت کمپرسور اسکرال، تقریبا مشابه روش بی باری سیلندر، در کمپرسور های سیلندر پیستونی است. فرض کنیم یک کمپرسور سینلدر پیستونی 8 سیلندر با ظرفیت 40 تن تبرید داریم. آنلودر در این کمپرسور روی 6 سیلندر تعبیه شده است. با بی باری هر دو سیلندر، ظرفیت کمپرسور 10 تن تبرید کاهش می‌یابد. در سیستم مشابهی برای رسیدن به ظرفیت 40 تن تبرید، از 4 کمپرسور اسکرال استفاده شده است. در این سیستم نیز، با کاهش بار برودتی و خروج هر کمپرسور از مدار، 10 تن تبرید از ظرفیت سیستم کم می‌شود.

کنترل ظرفیت چیلر جذبی

       در عمده سیستم های جذبی، دبی آب اواپراتور ثابت است. با کاهش دمای آب اواپراتور اگر چیلر جذبی با تمام ظرفیت کار کند، امکان یخ زدن آب چیلد وجود دارد. کنترل ظرفیت در چیلر های جذبی امری ضروری محسوب می‌شود. کنترل ظرفیت چیلر جذبی معمولا به روش های زیر صورت می‌گیرد:

• کاهش دبی بخار یا آب گرم ورودی به ژنراتور: با کاهش دبی بخار با آب گرم ورودی به ژنراتور، مقدار مبرد کمتری از محلول جدا می‌شود. این امر قدرت جذب بخار مبرد را کاهش می‌دهد. از طرف دیگر این کار موجب کاهش مقدار مبرد تقطیر شده می‌شود. کاهش مبرد تقطیر شده، در نهایت دبی مبرد از کندانسور به اواپراتور را کاهش می‌دهد.

• افزایش دمای آب در کندانسور: با افزایش دمای آب کندانسور، بخار مبرد کمتری تقطیر شده و دبی جریانی مبرد از کندانسور به اواپراتور کاهش می‌یابد. افزایش دمای کندانسور در چیلر جذبی به روش های مختلفی صورت می‌گیرد. کنترل فشار در کندانسور، بای پس کردن آب ورودی و خروجی کندانسور و کنترل دور فن برج خنک کننده از روش های کنترل دمای کندانسور هستند.

• کاهش دمای بخار با آب گرم ورودی به ژنراتور: در این روش نیز برای کنترل ظرفیت چیلر جذبی از کاهش دمای بخار با آب گرم ورودی به ژنراتور استفاده می‌کنیم. این روش مانند روش اول عمل می‌کند.

البته روش های کنترل ظرفیت چیلر جذبی به این موارد محدود نمی‌شوند. با توجه به تمرکز مقاله بر چیلر های تراکمی در اینجا تنها به برخی از این روش ها اشاره شد.

جمع بندی

        سیستم های کنترل ظرفیت در سیکل های برودتی از جهات زیادی مورد اهمیت هستند. کنترل صحیح ظرفیت سیستم، موجب کاهش مصرف انرژی، کاهش کارکرد دستگاه و افزایش طول عمر تجهیزات و ... می‌شوند. برخی از ایرادات به وجود آمده در کمپرسور ها، به واسطه معیوب شدن سیستم های کنترل ظرفیت می‌باشند. بنابراین شناخت سیستم های کنترل ظرفیت برای هر تکنسین و مهندس سامانه های تبرید امری ضروری است. لطفا نظرات خود را با ما به اشتراک بگذارید.